Ola amigos,
Gisteren, sinds 3 januari zijn we in Merida.
Een bus bracht ons naar dit geweldig koloniaal stadje ...
We kozen voor een eerste klasse bus omdat deze de bestemming Merida zogenaamd sneller haalt... wellicht omdat de andere bussen meer haltes op hun parcours hebben...
De onze scoorde, wat snelheid en timing betreft, niet bijzonder hoog! Spelbreker was een lekke band in the middle of nowhere, die de chauffeur, chique uitgedost in wit hemd en kostuumbroek met middenplooi, eigenhandig wist te herstellen...
De herstelling ansich was nog een interessante onderneming... We konden niet helpen want iemand anders was ons voor geweest... maar aanmoedigen en observeren in de 'berm' van de weg (in het donker, by the way) konden we wel! Met een gigantische Engelse sleutel van ongeveer een 1,60m lang trachtte de chauffeur de moeren vast te schroeven aan het wieldop... en daarvoor was ferm wat kracht nodig ... De chauffeur sprong telkens met zijn hele gewicht op de lange hefboom. Dat alles gebeurde dus aan de rand van de weg terwijl de meeste passagiers gezapig de Spaanse versie van Mission Impossible verder keken. De chauffeur was zo sympathiek geweest om de motor niet uit te zetten!
Mission impossible was in real life ook goed afgelopen en enkele uren later bereikten we Merida.
Aan de bushalte namen we een taxi naar onze B&B. Een heel toffe keet. Het hele huis met achtertuingebouw (waar wij liggen) is ingericht met allemaal kleine spullen die zorgvuldig bijeengesprokkeld zijn (hangmat, zeeppotje, lampenkap, stoelen) ... alsof de eigenares fan is van vlooienmarkten. De eigenares, een dame van ongeveer zestig jaar, is van Cuba afkomstig, maar heeft eerst efkes 40jaar in Miami gewoond. Wellicht kreeg ze vandaar gevoel voor commercie; een lege envelop wachtte ons in de kamer op met het woordje 'Gracias' :-)
Ondertussen zijn we 4 januari en hebben we wat rondgeslenterd in het centrum van Merida. We hebben een bezoek gebracht aan het hedendaagse kunstenmuseum, dat echt NIKS voorstelt!
We zijn wat terrasjes gaan doen en lekker gaan eten ...
Groetjes,
Nele
Inscription à :
Publier les commentaires (Atom)
Aucun commentaire:
Enregistrer un commentaire