lundi 26 avril 2010
jeudi 7 janvier 2010
Serpent de lumière...
A Chichen Itza, un phénomène architecto-naturel a lieu deux fois par an... +- 21 mars/septembre...
Un serpent de lumière apparait sur le flan de la pyramide.
Trève d'explications, suffit d'écouter (ou de lire) car c'est en espagnol et surtout de regarder... ;-)
Un serpent de lumière apparait sur le flan de la pyramide.
Trève d'explications, suffit d'écouter (ou de lire) car c'est en espagnol et surtout de regarder... ;-)
Douche électrique pour les courageux...
A Merida, on avait un super B&B mais la douche était électrique...
Ce qui veut dire que:
- la résistance est dans l'énorme pommeau de douche et est uniquement chauffée dans ce pommeau
- l'eau n'est pas très chaude
- quand on allume l'unique robinet, la lumière devient moins forte... (Ben oui, faut du courant pour chauffer l'eau)
- on règle la chaleur (ou plutôt la tiédeur) de l'eau sur le pommeau
- si on ose fermer le robinet avec les mains mouillées, on reçoit une mini décharge...
- il y a quand-même un disjoncteur (dans la douche)
Sur la checklist du routard, la douche électrique: ça c'est fait!
On avait tout fait pour l'éviter en Bolivie... Et ici dans le meilleur B&B de la ville, on a été obligés de l'essayer vu qu'on restait 3 nuits...
Ce qui veut dire que:
- la résistance est dans l'énorme pommeau de douche et est uniquement chauffée dans ce pommeau
- l'eau n'est pas très chaude
- quand on allume l'unique robinet, la lumière devient moins forte... (Ben oui, faut du courant pour chauffer l'eau)
- on règle la chaleur (ou plutôt la tiédeur) de l'eau sur le pommeau
- si on ose fermer le robinet avec les mains mouillées, on reçoit une mini décharge...
- il y a quand-même un disjoncteur (dans la douche)
Sur la checklist du routard, la douche électrique: ça c'est fait!
On avait tout fait pour l'éviter en Bolivie... Et ici dans le meilleur B&B de la ville, on a été obligés de l'essayer vu qu'on restait 3 nuits...
First Chichen Itza and now Chicken Pizza...
Hello,
Notre petit voyage touche à sa fin...
Hier on a visité Chichen Itza, une des nouvelles merveilles du monde. C'est pas mal du tout... Mais à mes yeux ça ne détrône pas le Machu Picchu. Loin de là...
Je ne vois que la muraille de Chine pour éventuellement le détrôner.
On a eu le courage d'y aller très tôt et ça nous a permis de voir le site quasi désert alors que les vendeurs étaient seulement en train de dresser leur stand.
Aujourd'hui, au programme: retour sur Mexico City.
On a pris un taxi puis un avion puis une navette puis un taxi... Et nous voilà enfin arrivé vers 14h dans notre bed and breakfast (celui du début du voyage).
L'après-midi a été calme: manger, faire notre checkin online, visiter une expo d'art contemporain (Nele s'étendra certainement sur le sujet, photos à l'appui) et bientôt remanger...
Comme l'indique le titre, ce soir, on va chercher une pizzeria... C'est pas que la bouffe mexicaine soit mauvaise mais après deux semaines, on doit commencer le processus de retour à une nourriture "normale"... Rien de tel qu'un pizza hut, non?
Demain, on prend l'avion... Mexico -> Washington -> Bruxelles...
On va arriver vendredi à 7h15 du matin à Bruxelles en se prenant - 25 degrés de différence... Arghhhhh...
Merci de nous avoir suivi...
See you soon...
Mat
Notre petit voyage touche à sa fin...
Hier on a visité Chichen Itza, une des nouvelles merveilles du monde. C'est pas mal du tout... Mais à mes yeux ça ne détrône pas le Machu Picchu. Loin de là...
Je ne vois que la muraille de Chine pour éventuellement le détrôner.
On a eu le courage d'y aller très tôt et ça nous a permis de voir le site quasi désert alors que les vendeurs étaient seulement en train de dresser leur stand.
Aujourd'hui, au programme: retour sur Mexico City.
On a pris un taxi puis un avion puis une navette puis un taxi... Et nous voilà enfin arrivé vers 14h dans notre bed and breakfast (celui du début du voyage).
L'après-midi a été calme: manger, faire notre checkin online, visiter une expo d'art contemporain (Nele s'étendra certainement sur le sujet, photos à l'appui) et bientôt remanger...
Comme l'indique le titre, ce soir, on va chercher une pizzeria... C'est pas que la bouffe mexicaine soit mauvaise mais après deux semaines, on doit commencer le processus de retour à une nourriture "normale"... Rien de tel qu'un pizza hut, non?
Demain, on prend l'avion... Mexico -> Washington -> Bruxelles...
On va arriver vendredi à 7h15 du matin à Bruxelles en se prenant - 25 degrés de différence... Arghhhhh...
Merci de nous avoir suivi...
See you soon...
Mat
Back in Mexico City
Ola Amigos,
In kamer 107 van Bella Caraibe in Cozumel, zullen de volgende gasten het eventjes zonder televisieafstandsbediening moeten stellen. Niet dat het tv kijken in Cozumel een must is, ... maar het toestel kon toch tussen de honderden mierennestpostjes hier en daar een buitenlandse zender oppikken.
In het haastig bijeengrabbelen van allerlei kabels (laders van pc, fototoestellen ed) met ons vertrek, heb ik de zwarte afstandsbediening niet opgemerkt. In Merida hebben we dan nog een tevergeefse poging ondernomen om het toestelletje terug te sturen, maar ik kon niet voor sluitingstijd van de post het adres terugvinden enz... Intussen zijn we in Mexico City en hier heb ik al gezien dat het ding iets van 5 dollar kost.. dus erg wakker moet ik daar nu ook niet van liggen!
Vanmorgen zijn we aangekomen in dezelfde kamer als bij de aanvang van onze reis. Uitgehongerd zijn we na onze bagagedrop opnieuw gaan eten in ons stamrestaurant El Popular; het was namelijk al 16u en hadden alleen nog maar de donut op die ze ons in het vliegtuig hadden doen eten! De eerste donut van mijn leven overigens... Ik was er hoog van overtuigd dat ik zoiets zoet smoutenbollenachtigs zeker NIET ging lusten! Het was best ok.. Tot groot ongenoegen van mijn liefste Mathieuke die aasde naar een tweede :-)
Daarna hebben we een solotentoonstelling bezocht van "Anthony Gormley" in Colegio di San Ildefonso, vlakbij de "Grote Markt" hier in Mexico City. Twee stukken zullen mij bij blijven: het indrukwekkend sculptuur van een reuzengrote kruipende man in het midden van een binnenkoer... Op een video kon je zien dat de kunstenaar zich bedacht heeft toen het beeld al geplaatst was op een binnenkoer waar bomen staan. Hij verkoos toch de binnenkoer zonder bomen en dus hebben ze het gemonteerde object met een hijskraan over het gebouw heen, naar een andere binnenkoer getild, eentje zonder bomen dus.
Gormley heeft gelijk, maar wat een onderneming! Die artiesten!!
De bomen waren een te belangrijk (lees storend) architectonisch element, die de aandacht naar het werk verzwakken...
Dan is er de donkere kamer die erg knap was. Een kamer met in black light de zijden van kubusvormige sculpturen gehighlight. Het knappe was dat je er door kon gaan... een beetje het gevoel alsof je letterlijk in een architectonische tekening stapt.
Momenteel denken we weer aan eten. We zijn het Mexicaanse eten echt wel moe en gaan op zoek naar pizza!
Morgen om 10.30 vetrekken we naar België over Washington.
Het wordt een lange reis; 14u vliegen! Zoals altijd reis ik graag, maar verlang ik ook om snel weer terug thuis te zijn.
Tot binnenkort!
Groetjes
Nele
In kamer 107 van Bella Caraibe in Cozumel, zullen de volgende gasten het eventjes zonder televisieafstandsbediening moeten stellen. Niet dat het tv kijken in Cozumel een must is, ... maar het toestel kon toch tussen de honderden mierennestpostjes hier en daar een buitenlandse zender oppikken.
In het haastig bijeengrabbelen van allerlei kabels (laders van pc, fototoestellen ed) met ons vertrek, heb ik de zwarte afstandsbediening niet opgemerkt. In Merida hebben we dan nog een tevergeefse poging ondernomen om het toestelletje terug te sturen, maar ik kon niet voor sluitingstijd van de post het adres terugvinden enz... Intussen zijn we in Mexico City en hier heb ik al gezien dat het ding iets van 5 dollar kost.. dus erg wakker moet ik daar nu ook niet van liggen!
Vanmorgen zijn we aangekomen in dezelfde kamer als bij de aanvang van onze reis. Uitgehongerd zijn we na onze bagagedrop opnieuw gaan eten in ons stamrestaurant El Popular; het was namelijk al 16u en hadden alleen nog maar de donut op die ze ons in het vliegtuig hadden doen eten! De eerste donut van mijn leven overigens... Ik was er hoog van overtuigd dat ik zoiets zoet smoutenbollenachtigs zeker NIET ging lusten! Het was best ok.. Tot groot ongenoegen van mijn liefste Mathieuke die aasde naar een tweede :-)
Daarna hebben we een solotentoonstelling bezocht van "Anthony Gormley" in Colegio di San Ildefonso, vlakbij de "Grote Markt" hier in Mexico City. Twee stukken zullen mij bij blijven: het indrukwekkend sculptuur van een reuzengrote kruipende man in het midden van een binnenkoer... Op een video kon je zien dat de kunstenaar zich bedacht heeft toen het beeld al geplaatst was op een binnenkoer waar bomen staan. Hij verkoos toch de binnenkoer zonder bomen en dus hebben ze het gemonteerde object met een hijskraan over het gebouw heen, naar een andere binnenkoer getild, eentje zonder bomen dus.
Gormley heeft gelijk, maar wat een onderneming! Die artiesten!!
De bomen waren een te belangrijk (lees storend) architectonisch element, die de aandacht naar het werk verzwakken...
Dan is er de donkere kamer die erg knap was. Een kamer met in black light de zijden van kubusvormige sculpturen gehighlight. Het knappe was dat je er door kon gaan... een beetje het gevoel alsof je letterlijk in een architectonische tekening stapt.
Momenteel denken we weer aan eten. We zijn het Mexicaanse eten echt wel moe en gaan op zoek naar pizza!
Morgen om 10.30 vetrekken we naar België over Washington.
Het wordt een lange reis; 14u vliegen! Zoals altijd reis ik graag, maar verlang ik ook om snel weer terug thuis te zijn.
Tot binnenkort!
Groetjes
Nele
mercredi 6 janvier 2010
Chichen Itza (suite)
De foto hierboven stelt een natuurlijke put voor die vlakbij de Maya Site, Chichen Itza ligt.
De heilige put of Cenote Sagrada (diameter van 60m en 35m diep) werd door de Mayas voorzien van offrandes; jonge meisjes, juwelen, eten werden er allemaal ingegooid.
De heilige put of Cenote Sagrada (diameter van 60m en 35m diep) werd door de Mayas voorzien van offrandes; jonge meisjes, juwelen, eten werden er allemaal ingegooid.
Uiteraard zijn de Britten met de opgeviste buit gaan lopen.
Pas mal ma nouvelle coiffure? ;-)
Omdat dit Chichen Itza, een van de 7 moderne wereldwonderen is en daardoor ook ongelooflijk toeristisch, waren wij al bij openingsuur op de site... vandaar dat er nog betrekkelijk weinig mensen op de foto's staan!
Chichen Itza
Pas très rapides les parties d'oxo ici... ;-)
El Mercado of de markt.. Knap!
Het "Platforma de Los Craneos" moet de eventuele indringers afschrikken...
Chichen Itza
Het bouwwerk 'El Castillo' (600-900) representeert de Maya kalender.
Ik citeer hier uit de Lonely Planet... toch niet oninteressant!
De vier zijden van de piramiden zijn identiek.
Aan de vier zijden is telkens in het midden een trap.
De vier trappen tellen elk 91 treden.
Als men daar de trap van de top bijrekent, kom je aan 365 treden of het aantal dagen van een jaar.
Enfin er is nog vanalles spectaculair aan..
In astrologie waren ze krakken, maar het wiel hadden ze nog niet uitgevonden!
mardi 5 janvier 2010
Merida
Ola amigos,
Gisteren, sinds 3 januari zijn we in Merida.
Een bus bracht ons naar dit geweldig koloniaal stadje ...
We kozen voor een eerste klasse bus omdat deze de bestemming Merida zogenaamd sneller haalt... wellicht omdat de andere bussen meer haltes op hun parcours hebben...
De onze scoorde, wat snelheid en timing betreft, niet bijzonder hoog! Spelbreker was een lekke band in the middle of nowhere, die de chauffeur, chique uitgedost in wit hemd en kostuumbroek met middenplooi, eigenhandig wist te herstellen...
De herstelling ansich was nog een interessante onderneming... We konden niet helpen want iemand anders was ons voor geweest... maar aanmoedigen en observeren in de 'berm' van de weg (in het donker, by the way) konden we wel! Met een gigantische Engelse sleutel van ongeveer een 1,60m lang trachtte de chauffeur de moeren vast te schroeven aan het wieldop... en daarvoor was ferm wat kracht nodig ... De chauffeur sprong telkens met zijn hele gewicht op de lange hefboom. Dat alles gebeurde dus aan de rand van de weg terwijl de meeste passagiers gezapig de Spaanse versie van Mission Impossible verder keken. De chauffeur was zo sympathiek geweest om de motor niet uit te zetten!
Mission impossible was in real life ook goed afgelopen en enkele uren later bereikten we Merida.
Aan de bushalte namen we een taxi naar onze B&B. Een heel toffe keet. Het hele huis met achtertuingebouw (waar wij liggen) is ingericht met allemaal kleine spullen die zorgvuldig bijeengesprokkeld zijn (hangmat, zeeppotje, lampenkap, stoelen) ... alsof de eigenares fan is van vlooienmarkten. De eigenares, een dame van ongeveer zestig jaar, is van Cuba afkomstig, maar heeft eerst efkes 40jaar in Miami gewoond. Wellicht kreeg ze vandaar gevoel voor commercie; een lege envelop wachtte ons in de kamer op met het woordje 'Gracias' :-)
Ondertussen zijn we 4 januari en hebben we wat rondgeslenterd in het centrum van Merida. We hebben een bezoek gebracht aan het hedendaagse kunstenmuseum, dat echt NIKS voorstelt!
We zijn wat terrasjes gaan doen en lekker gaan eten ...
Groetjes,
Nele
Gisteren, sinds 3 januari zijn we in Merida.
Een bus bracht ons naar dit geweldig koloniaal stadje ...
We kozen voor een eerste klasse bus omdat deze de bestemming Merida zogenaamd sneller haalt... wellicht omdat de andere bussen meer haltes op hun parcours hebben...
De onze scoorde, wat snelheid en timing betreft, niet bijzonder hoog! Spelbreker was een lekke band in the middle of nowhere, die de chauffeur, chique uitgedost in wit hemd en kostuumbroek met middenplooi, eigenhandig wist te herstellen...
De herstelling ansich was nog een interessante onderneming... We konden niet helpen want iemand anders was ons voor geweest... maar aanmoedigen en observeren in de 'berm' van de weg (in het donker, by the way) konden we wel! Met een gigantische Engelse sleutel van ongeveer een 1,60m lang trachtte de chauffeur de moeren vast te schroeven aan het wieldop... en daarvoor was ferm wat kracht nodig ... De chauffeur sprong telkens met zijn hele gewicht op de lange hefboom. Dat alles gebeurde dus aan de rand van de weg terwijl de meeste passagiers gezapig de Spaanse versie van Mission Impossible verder keken. De chauffeur was zo sympathiek geweest om de motor niet uit te zetten!
Mission impossible was in real life ook goed afgelopen en enkele uren later bereikten we Merida.
Aan de bushalte namen we een taxi naar onze B&B. Een heel toffe keet. Het hele huis met achtertuingebouw (waar wij liggen) is ingericht met allemaal kleine spullen die zorgvuldig bijeengesprokkeld zijn (hangmat, zeeppotje, lampenkap, stoelen) ... alsof de eigenares fan is van vlooienmarkten. De eigenares, een dame van ongeveer zestig jaar, is van Cuba afkomstig, maar heeft eerst efkes 40jaar in Miami gewoond. Wellicht kreeg ze vandaar gevoel voor commercie; een lege envelop wachtte ons in de kamer op met het woordje 'Gracias' :-)
Ondertussen zijn we 4 januari en hebben we wat rondgeslenterd in het centrum van Merida. We hebben een bezoek gebracht aan het hedendaagse kunstenmuseum, dat echt NIKS voorstelt!
We zijn wat terrasjes gaan doen en lekker gaan eten ...
Groetjes,
Nele
lundi 4 janvier 2010
Merida...
Nous sommes arrivés à mérida après un très long trajet en bus... Normalement 5 heures mais un pneu a décidé d'éclater... pffff... Donc on a perdu 1h30 durant lesquelles le chauffeur a remplacé le pneu.
On est dans un très chouette B&B assez proche du centre.
Aujourd'hui on va un peu profiter de Merida et demain on va aller voir Chitchen Itza...
A+
On est dans un très chouette B&B assez proche du centre.
Aujourd'hui on va un peu profiter de Merida et demain on va aller voir Chitchen Itza...
A+
dimanche 3 janvier 2010
Coup de gueule 2...
Ola Amigos,
Een heel fijn nieuwjaar!
Alvorens mijn gal uit te spuwen, dacht ik toch met een positieve noot dit bericht te starten.
Voila, dat is dan bij deze dan ook gebeurd.
In deze blog wil ik met opzet ook de shitty kant van reizen belichten om toch enig soelaas te brengen aan mijn jaloerse achtergebleven amigos van België.. :-)))
Nieuwjaar is in ons geval niet zo denderend ingezet. Althans niet de nieuwjaar op Mexicaanse tijd. Met nieuwjaar Belgische tijd hadden Mathieu en ik nog leuke plannen om nieuwjaar Mexicaanse tijd zalig te vieren op het strand in een hippe club. Uiteindelijk is dat allemaal een beetje anders gelopen. Mathieu voelde zich slappekes .. waardoor we een speedy “dinnerparty” gehouden hebben aan het strand en al voor 12u in het hotel waren!
En dan ’s ochtends, the day after!! De eerste dag van het jaar !! heb ik al bedlegerig en buiklopend doorgebracht! Mathieu was in de namiddag al aan betere hand en heeft mij kunnen verzorgen.. maar tegen de avond was ik nog niet beter en lag ik nog te rillen. Mathieu heeft de dokter er bijgehaald en die heeft mij wat medicatie voorgeschreven.
Achteraf gezien zijn we wel blij dat wij beiden juist ziek zijn geworden op dit moment van de reis.. ook al was het met nieuwjaar. Het hotel waar we verbleven was echt de moeite en wij hebben er volop van geprofiteerd. In een zeer smaakvol hedendaags kader, in een oase van rust en met uiterst vriendelijk personeel voelden we ons erg thuis. De eigenares van het hotel, Ming, een Koreaanse vertelde ons dat ze negen jaar geleden naar Tulum was getrokken om er een nieuw leven te starten. Ze is een fervente duikster en omdat Tulum het unieke Cave Diving aanbood, lag het voor de hand dat ze zich hier zou vestigen. Er zouden kilometers prachtige grotten zijn waardoor je kan duiken... naar het schijnt, qua grootte en schoonheid uniek in de wereld. Tja, het zal wel; Wij hebben het niet gezien. We kunnen niet duiken en waren bovendien mottig. Dus daar waren we vet mee!
Vandaag zijn we 2 januari en ik ben gelukkig genezen. Normaal gezien zouden we vanaf ’s morgens al op pad vertrekken naar het eiland Cozumel (met ferry vanaf Playa Del Carmen), maar omdat we nog geen tijd hadden gehad om een bezoek te brengen aan de Maya site van Tulum hebben we dat ’s ochtends eerst nog gedaan. De site is een beetje overroepen naar mijn mening. Het is weliswaar gesitueerd in een prachtige omgeving; de zee, het strand en dan die tempels als uitkijkposten... maar de site heeft tegelijk ook iets kneuterigs ansich... alsof je in een parkje komt (een beetje een kindergarden - om te overdrijven). Maar misschien zijn we wat blasé geworden na het zien van de de Maya site van Palenque??
Nadien zijn we met de Collectivo (een lokaal busje- zeg maar camionetje) naar Playa Del Carmen gereden om daar de oversteek te doen met de ferry naar Cozumel. Een vrij tijdrovende bezigheid die achteraf gezien niet de moeite waard was om het in ons ‘korte’ reisprogramma op te nemen. Bij aankomst aan onze B&B van Cozumel, niet ver van de luchthaven (rustig, Yeah right!?) ... komen we terecht in een verpauperde lobby. Na het zien van de kamer, waar de hotelbaas eerst nog zijn kat moest buitensjotten, stelden we vast dat de kamer een ondraaglijke indringende verfgeur had. Na mijn bedlegerige nacht zag ik er echt tegen op om daar te overnachten. Ik zei aan de hotelbaas dat we hiervoor vriendelijk pasten. Hij had geen andere kamer beschikbaar, maar stelde ons een ander hotel voor, waarmee we uiteindelijk wel akkoord gingen. Dit alternatief is stukken goedkoper maar proper.. min of meer.
Intussen zijn we even het centrum gaan verkennen... dat hier een beetje lijkt op de Costa Brava... veel toeristische winkeltjes en clubs... Wat wil je met de gigantische cruises die hier aanschepen?
Morgen gaan we op zoek naar een strandje en enkele koraalriffen af snorkelen om dan ’s avonds de ferry en de bus te nemen naar Merida.
Een heel fijn nieuwjaar!
Alvorens mijn gal uit te spuwen, dacht ik toch met een positieve noot dit bericht te starten.
Voila, dat is dan bij deze dan ook gebeurd.
In deze blog wil ik met opzet ook de shitty kant van reizen belichten om toch enig soelaas te brengen aan mijn jaloerse achtergebleven amigos van België.. :-)))
Nieuwjaar is in ons geval niet zo denderend ingezet. Althans niet de nieuwjaar op Mexicaanse tijd. Met nieuwjaar Belgische tijd hadden Mathieu en ik nog leuke plannen om nieuwjaar Mexicaanse tijd zalig te vieren op het strand in een hippe club. Uiteindelijk is dat allemaal een beetje anders gelopen. Mathieu voelde zich slappekes .. waardoor we een speedy “dinnerparty” gehouden hebben aan het strand en al voor 12u in het hotel waren!
En dan ’s ochtends, the day after!! De eerste dag van het jaar !! heb ik al bedlegerig en buiklopend doorgebracht! Mathieu was in de namiddag al aan betere hand en heeft mij kunnen verzorgen.. maar tegen de avond was ik nog niet beter en lag ik nog te rillen. Mathieu heeft de dokter er bijgehaald en die heeft mij wat medicatie voorgeschreven.
Achteraf gezien zijn we wel blij dat wij beiden juist ziek zijn geworden op dit moment van de reis.. ook al was het met nieuwjaar. Het hotel waar we verbleven was echt de moeite en wij hebben er volop van geprofiteerd. In een zeer smaakvol hedendaags kader, in een oase van rust en met uiterst vriendelijk personeel voelden we ons erg thuis. De eigenares van het hotel, Ming, een Koreaanse vertelde ons dat ze negen jaar geleden naar Tulum was getrokken om er een nieuw leven te starten. Ze is een fervente duikster en omdat Tulum het unieke Cave Diving aanbood, lag het voor de hand dat ze zich hier zou vestigen. Er zouden kilometers prachtige grotten zijn waardoor je kan duiken... naar het schijnt, qua grootte en schoonheid uniek in de wereld. Tja, het zal wel; Wij hebben het niet gezien. We kunnen niet duiken en waren bovendien mottig. Dus daar waren we vet mee!
Vandaag zijn we 2 januari en ik ben gelukkig genezen. Normaal gezien zouden we vanaf ’s morgens al op pad vertrekken naar het eiland Cozumel (met ferry vanaf Playa Del Carmen), maar omdat we nog geen tijd hadden gehad om een bezoek te brengen aan de Maya site van Tulum hebben we dat ’s ochtends eerst nog gedaan. De site is een beetje overroepen naar mijn mening. Het is weliswaar gesitueerd in een prachtige omgeving; de zee, het strand en dan die tempels als uitkijkposten... maar de site heeft tegelijk ook iets kneuterigs ansich... alsof je in een parkje komt (een beetje een kindergarden - om te overdrijven). Maar misschien zijn we wat blasé geworden na het zien van de de Maya site van Palenque??
Nadien zijn we met de Collectivo (een lokaal busje- zeg maar camionetje) naar Playa Del Carmen gereden om daar de oversteek te doen met de ferry naar Cozumel. Een vrij tijdrovende bezigheid die achteraf gezien niet de moeite waard was om het in ons ‘korte’ reisprogramma op te nemen. Bij aankomst aan onze B&B van Cozumel, niet ver van de luchthaven (rustig, Yeah right!?) ... komen we terecht in een verpauperde lobby. Na het zien van de kamer, waar de hotelbaas eerst nog zijn kat moest buitensjotten, stelden we vast dat de kamer een ondraaglijke indringende verfgeur had. Na mijn bedlegerige nacht zag ik er echt tegen op om daar te overnachten. Ik zei aan de hotelbaas dat we hiervoor vriendelijk pasten. Hij had geen andere kamer beschikbaar, maar stelde ons een ander hotel voor, waarmee we uiteindelijk wel akkoord gingen. Dit alternatief is stukken goedkoper maar proper.. min of meer.
Intussen zijn we even het centrum gaan verkennen... dat hier een beetje lijkt op de Costa Brava... veel toeristische winkeltjes en clubs... Wat wil je met de gigantische cruises die hier aanschepen?
Morgen gaan we op zoek naar een strandje en enkele koraalriffen af snorkelen om dan ’s avonds de ferry en de bus te nemen naar Merida.
Coup de gueule...
Ola,
Aujourd'hui, nous sommes allés visiter les ruines de Tulum.
Puis nous avons pris un collectivo (une sorte de mini-bus qui s'arrête n'importe où pour faire monter ou descendre des gens) pour aller à Playa del Carmen pour y faire deux choses: acheter notre billet de bus pour Merida (le lendemain) et ensuite prendre le ferry pour Cozumel.
A Playa del carmen, c'est incroyable on se croirait à Benidorm ou Salou...
Bref, on se dit qu'on était bien à Tulum et vite vite Cozumel qu'on change d'atmosphère...
Cozumel était selon nous (inspirés par le Lonely) le paradis de la plongée, snorkeling, etc... Donc de belle plages, etc.
Quelle ne fut pas notre déception de constater qu'on était arrivés en "Amérique"!!!
Des burger king, hard rock café, des énormes paquebots de croisière, des voitures de locations tunées, des (euh... en fait, une seule) filles qui montrent leurs seins debout sur une jeep cabrio (celle comme mcgyver), des rabatteurs à tous les coins de rue, des plages de gros cailloux, et j'en passe... c'est incroyable!!!
Comble de tout, on arrive dans notre bed and breakfast... le premier de la liste sur tripadvisor, que des commentaires dithyrambiques ... et bien, ce B&B était très bof, notre chambre sentait la peinture fraiche... c’était vraiment écoeurant... ils ne connaissent pas les peintures inodores?!? En plus, un chat faisait la sieste sur notre carpette... Les parties communes ne respiraient pas la fraicheur!!! Difficile de faire passer nos impressions par email mais c'était vraiment pas top. Bref, on a poliment dit qu'on n'était plus intéressés... Il avait déjà débité ma mastercard... Normal c'était les conditions... Mais il dit qu'il accepte de nous rembourser et qu'il créditera notre mastercard très rapidement... On n'a que sa parole... S'il ne le fait pas, je sens que je vais y aller de ma plume vengeresse sur tous les sites web possibles.
En plus, notre ferry a dû affronter une mer sauvage... 3 noeuds... Il y avait des vagues latérales énormes... à mon avis 3-4 mètres entre une crête et un creux. Ils ont distribués des sachets (pou gerber) à tout le monde. Nous n'avons pas été malades mais on a vu passer plusieurs sachets remplis... miam miam...
Bref, voilà, Cozumel, pour ce qu'on en a vu cet aprem, on n'adore vraiment pas... On espère trouver un chouette truc à faire demain matin avant de partir pour Merida, départ du Bus à 16h30...
Nous resterons trois nuits à Merida.
A+
Et je vous promets que si je vois encore une Américaine montrer ses seins, je la prends en photo... ;-)
Mat.
samedi 2 janvier 2010
A l'attaque...
Nos estomacs sont de nouveau d'attaque... On vient d'aller visiter les ruines de Tulum... Très beau mais difficile de se contenter de ça après avoir vu Palenque...
On vient de revenir petitdéjeuner au B&B et on va prendre un collectivo pour Playa del Carmen où on prendra un ferry pour aller passer une nuit sur l'île de Cozumel.
J'espère qu'on y aura du wifi et on pourra ainsi vous laisser des photos...
Stay tuned.
Mat
On vient de revenir petitdéjeuner au B&B et on va prendre un collectivo pour Playa del Carmen où on prendra un ferry pour aller passer une nuit sur l'île de Cozumel.
J'espère qu'on y aura du wifi et on pourra ainsi vous laisser des photos...
Stay tuned.
Mat
Repos
Hello,
Aujourd'hui nos organismes (estomacs) ont décidé de se plaindre un peu de la nourriture mexicaine.
Donc on s'est octroyé une journée de glande. Par chance, on est dans un super hôtel (Villas H2O) avec clim et ventilateur, terrasse, piscine, etc.
On a reporté notre visite du site archeo de Tulum à demain matin.
Une fois la visite du site terminée, on ira sur l'ile de Cozumel au large de Playa del Carmen (45 minutes de bus et 30 minutes en bâteau).
A demain pour plus de news.
Mat.
Aujourd'hui nos organismes (estomacs) ont décidé de se plaindre un peu de la nourriture mexicaine.
Donc on s'est octroyé une journée de glande. Par chance, on est dans un super hôtel (Villas H2O) avec clim et ventilateur, terrasse, piscine, etc.
On a reporté notre visite du site archeo de Tulum à demain matin.
Une fois la visite du site terminée, on ira sur l'ile de Cozumel au large de Playa del Carmen (45 minutes de bus et 30 minutes en bâteau).
A demain pour plus de news.
Mat.
vendredi 1 janvier 2010
How we met Barney Stinson?
La ressemblance entre lui et nous c'est qu'on a tous les trois des Ray Ban...
La différence c'est que lui il a la classe et nous on fait des grimaces crispées...
Mais bon, c'est pas grave, on pourra raconter "How we met Barney Stinson"...
Pour ceux qui ne le connaissent pas, look at this...
Et surtout, allez tout de suite vous procurer "How I met your mother"...
Inscription à :
Articles (Atom)